Jaren later ben ik de armoede gelukkig ontgroeid. Ik woon met mijn vrouw en zoontje (1) in Reeuwijk-Dorp. Ik heb alles waar ik vroeger van droomde: een liefdevol gezin, een prachtig huis en mooie racefietsen (want ik doe graag aan triatlon bij de TTB in Bodegraven).
Toch zal de pijn uit mijn jeugd me voor altijd bijblijven. Mijn boodschap is dat kinderen uit arme gezinnen nooit schuldig zijn aan de armoede waarin ze opgroeien, maar ze krijgen wel te maken met de gevolgen ervan. Ze kunnen niet op voetbal, of naar vioolles. Er is geen geld voor huiswerkbegeleiding, of een uitje naar een attractiepark. Soms gaan ze zonder ontbijt naar school, of er is geen warme (gezonde) maaltijd. Met als gevolg dat ze een kleinere kans hebben zich te ontwikkelen tot een gezond en evenwichtig mens. Ik vind dit onverteerbaar. Ik ben van mening dat een vrije democratie kansengelijkheid hoort te creëren. Ieder kind verdient een eerlijke kans! Dit vraagt om (gemeentelijk) beleid dat kansengelijkheid vergroot.
Anton Reijerse, commissieraadslid GroenLinks