Column Robèrt Bodegraafs Nieuwblad
Ik volg Cora Postema op twitter @corapostema en kwam via dit medium bij haar blogspot, http://corapostema.blogspot.com. Cora d´r man Wim heeft 4,5 jaar geleden een herseninfarct gehad en sindsdien zorgt Cora dagelijks vele uren voor haar man. Een situatie waarvan iedereen zou zeggen: "logisch zou ik ook doen", maar waarvan je echt niet weet wat dat voor jou en je gezin betekent. Cora beschrijft in haar laatste blog de zo essentiële relatie met haar huisarts die zich ook om haar bekommert, wat haar overigens ontroert.
Maar juist dit soort kleine vragen naar iemands gevoelens geven de mantelzorger ook het gevoel dat
zij er ook mogen zijn. Het draait de hele dag om de 'patiënt' maar ook Cora's leven gaat door. Gelukkig is Cora een positieve friskijker, zoals ze zichzelf beschrijft, en zo lees ik ook haar blogs en tweets. En toch maakt ze zich ernstig zorgen over de eigen kracht! Zo gemakkelijk benoemd; soms zo moeilijk in te vullen.
Komende jaren is het beleid dat mensen zo lang mogelijk thuis moeten blijven wonen, terwijl er op huishoudelijke hulp de helft wordt bezuinigd. De druk op mij / u als aankomend mantelzorger wordt alsmaar groter. Het kabinet stuurt aan op een verschuiving van betaalde zorg naar onbetaalde zorg. Dit baart niet alleen Cora maar ook de fractie van GroenLinks grote zorgen. Hoe zullen werkgevers er op anticiperen als medewerkers meer een beroep zullen doen op hun zorgtaken? Zouden we als maatschappij niet iets moeten organiseren zodat er middelen vrijkomen voor een andere verdeling
van betaalde naar onbetaalde baan om opvoeding met mantelzorg en een baan te kunnen
combineren? Welke keus heeft u hierin?
Zondag 10 november is het landelijke matelzorgdag zorgt u deze dag ook een beetje extra voor de mantelzorger naast u? Fijn.
En Cora denk aan jezelf en Wim en hou ons op de hoogte met je blogs.
Ik dank je hartelijk.
Vriendelijke groeten,
Robèrt Smits