Groentjes en vergadertijgers, zeker-weters, twijfelaars en nog heel veel anderen, ze waren er allemaal, en wij ook, met z ‘n vieren uit Bodegraven-Reeuwijk.
Voor mij was dit mijn tweede congres, een belangrijk congres, vooral vanwege “Kunduz”. Het was de eerste keer dat ik mocht stemmen. De vorige keer, op mijn debuut had ik me hier te laat voor opgegeven, waar ik eigenlijk blij om was omdat ik erg twijfelde of ik wel genoeg achtergrond had om de juiste keuzes te maken. Hoewel ik graag en veel over politiek praat, is dat wel prettig vrijblijvend. Ik hoef dan zelf geen keuzes te maken, kan lekker filosoferen, nuances aanbrengen en mijn mening bijstellen. Maar met zo ´n stemkastje in je hand is dat toch anders.
Op naar het congres, dus. Ik had de actualiteit goed gevolgd en de congreskrant netjes doorgewerkt, al bleef de inhoud wel abstract voor me. Dus ik hoopte dat gesprekken in de wandelgangen en betogen vanaf het podium me op tijd inzichten zouden geven.
En zo gebeurde.
Bekend is inmiddels de Kunduz-uitslag: een 2 /3 meerderheid was voor ‘blijven, maar niet uitbreiden’. Andere thema ‘s waren bijvoorbeeld de koers van de partij: een meerderheid stemde tegen een ‘links blok’. Verder werd een motie voor het studieloon aangenomen en was er een interessante sessie over de eurocrisis met een sterk verhaal van Bas Eickhout. Er waren meer mooie betogen, o.a. van Ineke van Gent en Jesse Klaver.
Ik hoorde veel oproepen tot ‘eenheid in de partij’. Maar eenheid om de eenheid? In ieder geval werd er te weinig communicatie ervaren vanuit de fractie naar leden en kiezers. Hopelijk kan de nieuw gekozen partijvoorzitter, Heleen Weening, meehelpen hierin verandering te brengen.
De dag verliep in een open en goede sfeer. Ik vond het dan ook erg prettig dat ik gegaan ben. Wat me opviel was dat er zoveel jongeren waren, heel betrokken en met een eigen geluid. Het komt wel goed met GroenLinks. Kortom: maak het zelf maar eens mee. Misschien kunnen we dan van tevoren eens een avondje samen filosoferen en discussiëren.
Gerda de Wilde